Bron: Engelstalig MIA - Mao Zedong-archief, zie: U.S. IMPERIALISM IS A PAPER TIGER
Vertaling: Anoniem
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Geschreven: 14 juli 1956
Bron: Engelstalig MIA - Mao Zedong-archief, zie: U.S. IMPERIALISM IS A PAPER TIGER
Vertaling: Anoniem
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
De Verenigde Staten pronken overal met de anticommunistische vlag om agressie tegen andere landen te plegen.
De Verenigde Staten hebben overal schulden. Het heeft niet alleen schulden aan de landen van Latijns-Amerika, Azië en Afrika, maar ook aan de landen van Europa en Oceanië. De hele wereld, inclusief Groot-Brittannië, heeft een hekel aan de Verenigde Staten. De massa van het volk heeft er een hekel aan. Japan heeft een hekel aan de Verenigde Staten omdat het haar onderdrukt. Geen van de landen in het Oosten is vrij van Amerikaanse agressie. De Verenigde Staten zijn onze provincie Taiwan binnengevallen. Japan, Korea, de Filippijnen, Vietnam en Pakistan lijden allemaal onder Amerikaanse agressie, hoewel sommigen van hen bondgenoten zijn van de Verenigde Staten. De mensen zijn ontevreden en in sommige landen ook de autoriteiten.
Alle onderdrukte naties willen onafhankelijkheid.
Alles is aan verandering onderhevig. De grote decadente krachten zullen plaats maken voor de kleine, pasgeboren krachten. De kleine krachten zullen veranderen in grote krachten omdat de meerderheid van de mensen deze verandering eist. De Amerikaanse imperialistische krachten zullen van groot naar klein veranderen, omdat ook het Amerikaanse volk ontevreden is over hun regering.
In mijn eigen leven ben ik zelf getuige geweest van dergelijke veranderingen. Sommigen van ons aanwezig zijn geboren in de Qing-dynastie en anderen na de revolutie van 1911.
De Qing-dynastie werd lang geleden omvergeworpen. Door wie? Door de partij onder leiding van Sun Yat-sen, samen met het volk. De troepen van Sun Yat-sen waren zo klein dat de Qingfunctionarissen hem niet serieus namen. Hij leidde vele opstanden die telkens mislukten.
Uiteindelijk was het echter Sun Yat-sen die de Qing-dynastie ten val bracht. Grootheid is niets om bang voor te zijn. Het grote zal worden omvergeworpen door het kleine. Het kleine zal groot worden. Na het omverwerpen van de Qing-dynastie werd Sun Yat-sen verslagen. Want hij slaagde er niet in om aan de eisen van het volk te voldoen, zoals hun eisen voor land en voor verzet tegen het imperialisme. Evenmin begreep hij de noodzaak van het onderdrukken van de contrarevolutionairen, die zich toen vrijelijk bewogen. Later leed hij een nederlaag door toedoen van Yuan Shih-kai, de leider van de noordelijke krijgsheren. De strijdkrachten van Yuan Shih-kai waren groter dan die van Sun Yat-sen. Maar ook hier werkte deze wet: kleine krachten die verbonden zijn met het volk worden sterk, terwijl grote krachten die zich tegen het volk verzetten, zwak worden. Vervolgens werkten de burgerlijk-democratische revolutionairen van Sun Yat-sen samen met ons, communisten, en samen versloegen we de krijgsherenstructuur die Yuan Shih-kai had achtergelaten.
Het bewind van Tsjang Kai-sjek in China werd erkend door de regeringen van alle landen en duurde tweeëntwintig jaar, en zijn strijdkrachten waren de grootste. Onze strijdkrachten waren klein: aanvankelijk vijftigduizend partijleden, maar na de contrarevolutionaire onderdrukking slechts een paar duizend. De vijand zorgde overal voor problemen. Opnieuw werkte deze wet: de groten en sterkeren eindigen in een nederlaag omdat ze gescheiden zijn van het volk, terwijl de kleinen en zwakken als overwinnaars naar voren komen omdat ze verbonden zijn met het volk en in hun belang werken. Zo zijn de zaken uiteindelijk gelopen.
Tijdens de anti-Japanse oorlog was Japan zeer machtig, de troepen van de Kwomintang werden naar het achterland verdreven en de strijdkrachten onder leiding van de Communistische Partij konden alleen guerrillaoorlogvoering voeren in de plattelandsgebieden achter de vijandelijke linies. Japan bezette grote Chinese steden als Peking, Tientsin, Shanghai, Nanking, Wuhan en Kanton. Niettemin stortten de Japanse militaristen, net als de Duitse Hitler, binnen een paar jaar ineen, in overeenstemming met dezelfde wet.
We ondergingen talloze moeilijkheden en werden van het zuiden naar het noorden verdreven, terwijl onze strijdkrachten daalden van enkele honderdduizenden man naar enkele tienduizenden. Aan het einde van de Lange Mars van 25.000-li hadden we nog maar 25.000 man over.
In de geschiedenis van onze partij hebben zich veel foutieve “linkse” en rechtse lijnen voorgedaan. Het ernstigst van allemaal waren de rechtse afwijkende lijn van Chen Tu-hsiu en de “linkse” afwijkende lijn van Wang Ming. Bovendien waren er rechtse deviationistische fouten begaan door Chang Kuo-tao, Kao Kang en anderen.
Fouten hebben ook een goede kant, want ze kunnen het volk en de partij opvoeden. We hebben heel wat leraren gehad die het negatieve voorbeeld gaven, zoals Japan, de Verenigde Staten, Tsjang Kai-sjek, Chen Tu-hsiu, Li Li-san, Wang Ming, Chang Kuo-tao en Kao Kang. We hebben een zeer hoge prijs betaald om van deze leraren te leren door het negatieve voorbeeld. In het verleden heeft Groot-Brittannië vele malen oorlog tegen ons gevoerd. Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Japan, Frankrijk, Duitsland, Italië, het tsaristische Rusland en Nederland waren allemaal zeer geïnteresseerd in dit land van ons. Zij waren allemaal onze leraren door het negatieve voorbeeld en wij waren hun leerlingen.
Tijdens de Verzetsoorlog groeiden onze troepen en werden 900.000 man sterk door de strijd tegen Japan. Toen kwam de Bevrijdingsoorlog. Onze wapens waren inferieur aan die van de Kwomintang. De troepen van de Kwomintang telden toen vier miljoen, maar in de drie jaar van strijd hebben we in totaal acht miljoen van hen weggevaagd. De Kwomintang kon, hoewel geholpen door het VS-imperialisme, kon ons niet verslaan. De grote en sterke kunnen niet winnen, het zijn altijd de kleine en zwakken die winnen.
Nu is het Amerikaanse imperialisme behoorlijk machtig, maar in werkelijkheid is dat niet het geval. Het is politiek erg zwak omdat het gescheiden is van de massa van het volk en door iedereen en ook door het Amerikaanse volk niet geliefd is. Uiterlijk is het heel krachtig maar in werkelijkheid is het niets om bang voor te zijn, het is een papieren tijger. Uiterlijk is hij een tijger, hij is gemaakt van papier en is niet bestand tegen wind en regen. Ik geloof dat de Verenigde Staten niets anders zijn dan een papieren tijger.
De geschiedenis als geheel, de geschiedenis van de klassenmaatschappij gedurende duizenden jaren, heeft dit punt bewezen: de sterken moeten plaats maken voor de zwakken. Dit geldt ook voor Amerika.
Alleen als het imperialisme geëlimineerd is, kan de vrede zegevieren. Er zal een dag komen waarop de papieren tijgers zullen worden uitgeroeid. Maar ze zullen niet uit zichzelf uitsterven, ze moeten geteisterd worden door wind en regen.
Als we zeggen dat het Amerikaanse imperialisme een papieren tijger is, spreken we in termen van strategie. Wat het als geheel betreft, moeten we het verachten. Maar met betrekking tot elk onderdeel moeten we het serieus nemen. Het heeft klauwen en hoektanden. We moeten het stukje bij beetje vernietigen. Als hij bijvoorbeeld tien hoektanden heeft, sla er dan de eerste keer één af, en er zullen er nog negen over zijn. Sla er nog een af, en er zullen er acht over zijn. Als alle hoektanden verdwenen zijn, heeft hij nog steeds klauwen. Als we er stap voor stap en serieus mee omgaan, zullen we uiteindelijk zeker slagen.
Strategisch gezien moeten we het Amerikaanse imperialisme volkomen verachten. Tactisch gezien moeten we het serieus nemen. Als we ertegen strijden, moeten we elke strijd, elke ontmoeting serieus nemen. Op dit moment zijn de Verenigde Staten machtig, maar als we ze in een breder perspectief bekijken, als geheel en vanuit een langetermijnperspectief, hebben ze geen steun van de bevolking. Het volk heeft een hekel aan hun beleid, omdat het hen onderdrukt en uitbuit. Om deze reden is de tijger gedoemd. Daarom is het niets om bang voor te zijn en kan het veracht worden. Maar vandaag de dag zijn de Verenigde Staten nog steeds sterk, ze produceren meer dan 100 miljoen ton staal per jaar en slaan overal toe. Dat is de reden waarom we ertegen moeten blijven strijden, er met alle macht tegen moeten strijden en de ene positie na de andere eraan moeten ontworstelen. En dat kost tijd.
Het lijkt erop dat de landen van Amerika, Azië en Afrika tot het einde toe met de Verenigde Staten zullen moeten blijven ruziën, totdat de papieren tijger door wind en regen wordt vernietigd.
Om zich tegen het Amerikaanse imperialisme te verzetten, moeten mensen van Europese afkomst in de Latijns-Amerikaanse landen zich verenigen met de inheemse indianen. Misschien kunnen de blanke immigranten uit Europa in twee groepen worden verdeeld, de ene bestaat uit heersers en de andere uit geregeerde groepen. Dit zou het voor de groep onderdrukte blanke mensen gemakkelijker moeten maken om dicht bij de lokale bevolking te komen, want hun positie is hetzelfde.
Onze vrienden in Latijns-Amerika, Azië en Afrika bevinden zich in dezelfde positie als wij en doen hetzelfde soort werk: iets doen voor het volk om de onderdrukking door het imperialisme te verminderen. Als we ons werk goed doen, kunnen we de imperialistische onderdrukking uitroeien. Hierin zijn wij kameraden.
Wij zijn van dezelfde aard als u in ons verzet tegen de imperialistische onderdrukking, en verschillen alleen qua geografische positie, nationaliteit en taal. Maar we zijn van nature anders dan het imperialisme, en alleen al de aanblik ervan maakt ons ziek.
Wat voor nut heeft imperialisme? Het Chinese volk zal er niets aan hebben, en de mensen in de rest van de wereld ook niet. Er is geen reden voor het bestaan van het imperialisme.