HTML, vertaling en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Bron: Engelstalig MIA
HTML, vertaling en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
| Hoe te citeren? — Graag bronvermelding !
Vertaald naar het Engels door Marianela D’Aprile — Toespraak op 5 september 1970 (De toespraak werd gehouden in de nacht van 4 september 1970, maar na middernacht, dus in de vroege ochtenduren van 5 september.), vanaf het balkon van het gebouw van de Federatie van Chileense Studenten in Santiago.
Ik ben diep ontroerd nu ik vanaf dit balkon tot u spreek, via deze ondermaatse luidsprekers. Hoe veelzeggend – meer dan dat er gezegd kan worden met woorden – is de aanwezigheid van het volk van Santiago, dat de overgrote meerderheid van de Chilenen vertegenwoordigt en hier samenkomt om de overwinning opnieuw te bevestigen die we vandaag eerlijk hebben behaald, een overwinning die een nieuwe weg opent voor ons land, en waarvan de belangrijkste actor de arbeidersklasse van Chili is, hier vandaag bijeen. Het is buitengewoon belangrijk dat ik vandaag vanuit de Studentenfederatie het Chileense volk en de inwoners van Santiago kan toespreken. Dit is van zeer grote waarde en betekenis. Geen enkele kandidaat die heeft gewonnen dankzij de wil en opoffering van het volk, heeft ooit een belangrijker platform gebruikt. Want we weten allemaal: de jeugd van dit land vormde de voorhoede in deze grote strijd, die niet de strijd van één man was, maar van een heel volk; dit is de overwinning van Chili, die vanmiddag op een eerlijke manier is behaald.
Ik vraag u te begrijpen dat ik ook maar een mens ben, met alle tekortkomingen en zwakheden die een mens heeft; en als ik de nederlaag van gisteren heb kunnen verdragen, dan aanvaard ik vandaag, zonder arrogantie en zonder wraakzucht, deze overwinning, die niet persoonlijk is en die ik te danken heb aan de verenigde volkspartijen, aan de sociale krachten die al die tijd achter ons hebben gestaan. Ik ben het verschuldigd aan de radicalen, de socialisten, de communisten, de sociaaldemocraten, de leden van MAPU en API, en aan duizenden onafhankelijken. Ik ben het verschuldigd aan de anonieme en onbaatzuchtige landgenoot; ik ben het verschuldigd aan de nederige vrouwen van ons land. Ik heb deze overwinning te danken aan de arbeidersklasse van Chili, die op 4 november met mij mee zal gaan naar La Moneda.
De overwinning die u vandaag behaalde heeft een verregaande nationale betekenis. Ik wil nu meteen duidelijk maken dat ik de rechten van alle Chilenen zal respecteren. Maar ik wil ook duidelijk maken, en ik wil dat jullie dat allemaal zeker weten, dat zodra we in La Moneda zijn, met de arbeidersklasse aan de macht, we de gedane historische belofte zullen vervullen: het politieke programma van Unidad Popular verwezenlijken.
Ik heb het al eerder gezegd: ons doel is niet, en kan ook nooit zijn, kleinzielige wraak. Noch zouden we ooit, om welke reden ook, het programma van de Unidad Popular kunnen opgeven of verhandelen, dat het vaandel draagt van de eerste authentiek democratische, populaire, nationale en revolutionaire regering in de geschiedenis van Chili.
Ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het nogmaals: de overwinning was niet gemakkelijk en het zal net zo moeilijk zijn om onze overwinning te consolideren en een nieuwe samenleving, een nieuw sociaal contract, een nieuwe moraal en een nieuwe natie op te bouwen.
Maar ik weet dat jullie, die de arbeidersklasse aan de macht hebben gebracht, de historische taak zullen hebben om datgene waar Chili naar verlangt te verwezenlijken: van onze natie een land maken dat ongeëvenaard is in zijn vooruitgang, in zijn sociale rechtvaardigheid, in de rechten van elke man, elke vrouw, elke jongere in ons land.
We hebben gezegevierd om de imperialistische uitbuiting definitief te verslaan, om een einde te maken aan de monopolies, om een diepgaande en serieuze landbouwhervorming door te voeren, om de handel in import en export te controleren, om de schulden te nationaliseren, allemaal pijlers die de vooruitgang van Chili mogelijk zullen maken, door het sociale kapitaal te creëren dat onze ontwikkeling zal aandrijven.
Daarom spreek ik deze avond, die historisch is, en op deze viering, mijn diepste waardering uit voor alle mannen en vrouwen, voor de militanten van de volkspartijen en de leden van de sociale krachten die deze overwinning mogelijk hebben gemaakt en die doelen hebben die verder gaan dan de grenzen van onze natie.
Aan hen die in de pampa’s of op de steppen wonen, aan hen die vanaf de kust luisteren, aan hen die in de uitlopers van de Andes werken, aan de eenvoudige huisvrouw, aan de universiteitsprofessor, aan de jonge student, aan de kleine ondernemer, aan elke man en vrouw in Chili, aan de jeugd van ons land, aan hen allemaal, de belofte die ik vandaag doe, tegenover mijn geweten en tegenover de arbeidersklasse – de hoofdrolspeler in deze overwinning – is dat ik authentiek loyaal zal zijn in onze gemeenschappelijke en collectieve taak. Ik heb het al eerder gezegd: mijn enige wens is dat ik in jullie ogen jullie kameraad ben die president is.
De anonieme man, de genegeerde vrouw van Chili, zij zijn het die deze belangrijkste sociale gebeurtenis mogelijk hebben gemaakt. Duizenden en duizenden Chilenen hebben hun pijn en hun hoop gezaaid in dit moment dat aan het volk toebehoort. Van buiten deze grenzen, uit andere landen, kijken mensen met diepe voldoening naar onze overwinning. Chili opent een pad dat andere volkeren in heel Amerika en de wereld zullen kunnen volgen. De vitale kracht van eenheid zal de dammen van dictaturen doorbreken en de weg vrijmaken voor andere volkeren om vrij te zijn en hun eigen toekomst op te bouwen.
We zijn verstandig genoeg om te begrijpen dat elk land en elke natie zijn eigen problemen, zijn eigen geschiedenis en zijn eigen realiteit heeft. Als ze die realiteit onder ogen zien, zijn het de politieke leiders van die landen die beslissen welke tactiek ze zullen volgen. We kunnen niettemin de beste relaties hebben – politiek, cultureel, economisch – met elk land ter wereld. We vragen alleen om het recht van het Chileense volk op de Unidad Popular-regering te respecteren.
Wij respecteren zelfbeschikking en non-interventie en zullen dat ook blijven doen. Maar dat betekent niet dat we onze solidaire alliantie met de volkeren die vechten voor hun economische onafhankelijkheid en voor de waardigheid van het menselijk leven op elk continent zullen afzwakken.
Ik wil alleen in het zicht van de geschiedenis de belangrijke gebeurtenis voltrekken die jullie allemaal tot werkelijkheid hebben gemaakt, namelijk het verslaan van de arrogantie van het geld, de dreiging en de druk die daarmee gepaard gaan; het verslaan van valse informatie, campagnes van terreur, kwaadaardigheid en verraderlijkheid. Als een volk hiertoe in staat is, zal het ook in staat zijn om te begrijpen dat we alleen door meer te werken, door meer te produceren, Chili vooruitgang kunnen laten maken en de mannen en vrouwen van ons land hun echte rechten kunnen geven: op werk, op huisvesting, op gezondheid, op onderwijs, op rust, op cultuur en op recreatie.
We zullen al onze creativiteit inzetten om de doelen van het programma van Unidad Popular te realiseren.
Samen, met jullie inspanningen, zullen we de veranderingen teweegbrengen waar Chili om vraagt en die het nodig heeft. We zullen een revolutionaire regering vormen.
Revolutie betekent niet vernietigen, maar opbouwen; het betekent niet vernielen, maar bouwen; en het volk van Chili is klaar voor deze grote taak op dit belangrijkste moment van ons leven.
Kameraden, vrienden, wat had ik graag gewild dat de media me hadden toegestaan om langer met jullie allemaal te praten en dat ieder van jullie mijn woorden had gehoord, doordrenkt van emotie, maar tegelijkertijd vastberaden in de overtuiging van de grote taak die voor ons ligt en die ik volledig op me neem. Ik vraag dat deze ongekende demonstratie de manifestatie wordt van het geweten van het volk.
Jullie zullen teruggaan naar jullie huizen zonder de minste provocatie en zonder je te laten provoceren. De mensen weten dat hun problemen niet worden opgelost door ruiten in te slaan of een auto in elkaar te slaan. Degenen die zeiden dat dit soort ongeregeldheden in de toekomst onze overwinning zouden kenmerken, zullen jullie plichtsbesef en verantwoordelijkheid zien. Jullie zullen morgen of maandag blij en zingend naar jullie werk gaan; zingend voor deze overwinning die zo rechtmatig is behaald, en zingend voor de toekomst. Met de eeltige handen van het volk en het gelach van kinderen zullen we de grote taak mogelijk maken die alleen een gewetensvol en gedisciplineerd volk kan uitvoeren.
Latijns-Amerika en daarbuiten kijkt naar onze toekomst. Ik heb er het volste vertrouwen in dat we sterk genoeg zullen zijn, sterk en sereen genoeg, om een betoverend pad te openen naar een ander en beter leven; om te beginnen met het bewandelen van de hoopvolle boulevards van het socialisme, dat het Chileense volk met zijn eigen handen zal opbouwen.
Ik spreek nogmaals mijn dank uit aan de militanten van de Unidad Popular; aan de leden van de radicale, communistische, socialistische, sociaaldemocratische, MAPU en API partijen; en aan de duizenden linkse onafhankelijken die al die tijd aan onze zijde hebben gestaan. Ik betuig mijn genegenheid en ook mijn dankbaarheid aan de kameraden die leiders zijn van deze partijen, die – over de grenzen van hun eigen organisaties heen – de kracht van de eenheid die de arbeidersklasse opeist, mogelijk hebben gemaakt. Het is omdat de arbeidersklasse deze eenheid opeiste dat onze overwinning, de overwinning van het volk, mogelijk was.
Het feit dat we hoopvol en blij zijn, betekent niet dat we onze waakzaamheid gaan verwaarlozen: dit weekend zal het volk de natie bij de taille grijpen en zullen we dansen van Arica tot Magallanes, van de bergen tot de zee, één grote cueca, als symbool van de heilzame vreugde van onze overwinning.
Maar tegelijkertijd zullen we onze volkscomités waakzaam houden, zodat we klaar staan om te reageren op elke roep – als dat nodig mocht zijn – van de leiding van de Unidad Popular. Ze zullen een beroep doen op de comités van bedrijven, van fabrieken, van ziekenhuizen, van buurtverenigingen, op de proletarische bevolking, om onze problemen en hun oplossingen te bestuderen, want we zullen snel het land in beweging moeten zetten. Ik heb vertrouwen, diep vertrouwen, in de eerlijkheid en het heldhaftig gedrag van elke vrouw en elke man die deze overwinning mogelijk hebben gemaakt.
We gaan meer werken. We gaan meer produceren.
Maar we zullen meer werken voor de Chilenen, voor de arbeidersklasse en voor Chili, met de trots die we hebben als Chilenen en in de overtuiging dat we een grootse en prachtige historische taak uitvoeren. In de diepste vezels van mijn wezen, in de menselijke diepten van mijn strijdbare ziel, voel ik wat ieder van jullie mij geeft. Wat vandaag ontkiemt, dat maakt deel uit van een lange reis. Ik draag slechts de fakkel die is aangestoken door hen die, lang voor ons, vochten aan de zijde van de arbeidersklasse en voor de arbeidersklasse.
We moeten van deze overwinning een eerbetoon maken aan hen die zijn gevallen in sociale gevechten en met hun bloed het vruchtbare zaad hebben gevoed van de Chileense revolutie die wij zullen voltrekken.
Voordat ik eindig, wil ik erkennen – het is niet meer dan eerlijk om het op deze manier te doen – dat de regering cijfers en data heeft gegeven die kloppen met de verkiezingsuitslag. Ik wil erkennen dat de bevelhebber van het Santiago-garnizoen, generaal Camilo Valenzuela, toestemming heeft gegeven voor deze massale samenkomst, met het geloof en de zekerheid, door mij verzekerd, dat de mensen op verantwoordelijke wijze zouden samenkomen, wetende dat ze het recht hebben om gerespecteerd te worden in hun leven en in hun overwinning; de mensen weten dat ze met mij mee zullen gaan naar La Moneda op 4 november van dit jaar.
Ik wil benadrukken dat onze tegenstanders in de partij Democracia Cristiana de overwinning van het volk hebben erkend. We zullen het recht niet vragen hetzelfde te doen. Dat hoeven we ook niet. We hebben geen kleinzielige gevoelens tegen hen. Maar rechts zal nooit in staat zijn om de grootsheid van het volk te erkennen in hun strijd, geboren uit hun pijn en hun hoop.
Ik heb nog nooit zo’n menselijke warmte gevoeld als nu; ook heeft ons volkslied nog nooit – voor jullie of voor mij – zo’n diepe betekenis gehad als nu. We hebben het al eerder gezegd: wij zijn de wettige erfgenamen van de vaders van de natie, en samen zullen we onze tweede onafhankelijkheid tot stand brengen: de economische onafhankelijkheid van Chili.
Burgers van Santiago, arbeiders van deze natie: jullie en alleen jullie zijn de overwinnaars. De volkspartijen en de sociale krachten hebben ons deze grote les geleerd, die gevolgen heeft tot ver voorbij onze tastbare grenzen.
Ik vraag u naar huis te gaan met de heerlijke vreugde van een rechtvaardige overwinning. Vanavond, terwijl u uw kinderen koestert, terwijl u uitkijkt naar rust, denk dan aan de moeilijke toekomst die voor ons ligt, waarin we nog meer passie en nog meer zorg zullen moeten aanwenden om Chili steeds groter te maken en om het leven in ons land meer rechtvaardig te maken.
Dank u, dank u, kameraden. Ik heb het al eerder gezegd: mijn partij, de eenheid van de arbeiders en de eenheid van het volk zijn het beste wat ik heb.
Aan uw loyaliteit zal ik de loyaliteit van een leider van het volk teruggeven – de loyaliteit van uw kameraad die president is.