Βιογραφία
Ρώσος επαναστάτης και μαρξιστής, εβραϊκής καταγωγής, ο Ζινόβιεφ έγινε πολύ νέος μέλος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (1901). Στα νεανικά του χρόνια μελέτησε φιλοσοφία, λογοτεχνία και ιστορία. Το 1902 ταξίδεψε στο Βερολίνο και το Παρίσι. Στην Ελβετία το 1903 συνάντησε τον Λένιν και τον Πλεχάνοφ.
Στη διάσπαση του 1903 συμπαρατάχθηκε με τους Μπολσεβίκους. Από τότε έγινε ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Λένιν. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1905 και, κατόπιν, κατέφυγε στο εξωτερικό. Στην περίοδο του ιμπεριαλιστικού πολέμου πήρε μια ξεκάθαρη διεθνιστική στάση, αντιπροσωπεύοντας το κόμμα των Μπολσεβίκων στις συνδιασκέψεις του Τσίμερβαλντ και του Κίενταλ.
Επανήλθε στη Ρωσία το 1917 μαζί με τον Λένιν, συμμετέχοντας ενεργά στην επανάσταση. Στις παραμονές του Οκτώβρη, ωστόσο, αυτός και ο Κάμενεφ αντιτάχθηκαν στην κατάληψη της εξουσίας, γεγονός για το οποίο δέχτηκαν τη δριμεία κριτική του Λένιν.
Στη συνέχεια ο Ζινόβιεφ παραδέχτηκε το λάθος του και εκλέχθηκε σε ηγετικές κομματικές θέσεις. Από το 1918 ανέλαβε επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης της Πετρούπολης και το 1919 εξελέγη πρόεδρος της Γ΄ Κομουνιστικής Διεθνούς. Στην περίοδο της αρρώστιας του Λένιν, το 1923, συμμάχησε με τον Στάλιν, στην σταυροφορία ενάντια στον Τρότσκι. σε μια άτυπη ηγετική τριανδρία, μαζί με τον Κάμενεφ. Στη συνέχεια όμως, στα 1925-26, αυτός και ο Κάμενεφ συμμετείχαν στην Ενιαία Αντιπολίτευση, μαζί με τον Τρότσκι. Το 1926 απομακρύνθηκε από την ηγεσία της Γ΄ Διεθνούς και τον επόμενο χρόνο διαγράφηκε από το Κομουνιστικό Κόμμα, λόγω διαφωνιών του με την πολιτική των Στάλιν, Μπουχάριν και Ρίκοφ. Το 1928 αποκαταστάθηκε, αλλά μετά τη δολοφονία του Κίροφ, συνελήφθη όπως και το Κάμενεφ, τον Δεκέμβριο του 1934. Καταδικάστηκε και εκτελέστηκε, στην πρώτη από τις σκηνοθετημένες σταλινικές δίκες της περιόδου.
Σημαντικός μαρξιστής συγγραφέας, ο Ζινόβιεφ συνέγραψε μεγάλο αριθμό από βιβλία και άρθρα.