Γράφτηκε: Νοέμβρης 1941
Online Έκδοση: Ελληνικό Αρχείο Παντελή Πουλιόπουλου, Μάης 2003
HTML Markup: Αντώνης Μεγρέμης για το Αρχείο των Μαρξιστών στο Internet, 2003
1) Η 24η επέτειος της Οχτωβριανής Επανάστασης βρίσκει το εργατικό κράτος που γεννήθηκε από την πρώτη εκείνη νίκη του παγκόσμιου προλεταριάτου σε μια τελειωτική πάλη ζωής ή θανάτου με τον ιμπεριαλισμό. Η πολεμική μηχανή του γερμανικού ιμπεριαλισμού - η φοβερότερη που γνώρισε ο κόσμος - έχει στηθεί απειλητική μπροστά στις πύλες του ίδιου του Λένινγκραντ, της Μόσχας, του Καυκάσου. Οι αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές, σύμμαχοι δολεροί της Σοβιετικής Ένωσης, ενεδρεύουνε με το στρατό τους από το νότο, με τους “φιλικούς” πράχτορές τους στη Μόσχα, στην Τυφλίδα, στο Κουϊμπίσεφ, για να επωφεληθούν μιά ενδεχόμενη κατάρρευση, ενώ οι γιαπωνέζοι ιμπεριαλιστές, μέσα στους εσωτερικούς σπασμούς τους, ετοιμάζονται να ριχτούν από πίσω.
2) Οι στρατιωτικές ήττες της Σοβιετικής Ένωσης ήρθανε ν' αποδείξουν με τρόπο τραγικά έμπραχτο τη χρεοκοπία της σταλινικής κυβέρνησης ακόμη και στην οργάνωση της άμυνας της χώρας. Μέσα στις γενικές συνθήκες που δημιούργησε, εξωτερικά και εσωτερικά, η προδοσία του επαναστατικού προγράμματος από τη θερμιδωριανή γραφειοκρατία και τους βοναπάρτες της στο Κρεμλίνο, οι ήττες αυτές άμεσα προετοιμάστηκαν με τον οικονομικό τυχοδιωχτισμό στις πολεμικές παρασκευές, με τον αποκεφαλισμό του Κόκκινου Στρατού, με την προηγούμενη πολιτική σταλινοχιτλερικής φιλίας, με την εξόντωση της παλιάς μπολσεβίκικης φρουράς των ηρώων του επαναστατικού πολέμου κλπ. Το σκοινί που ο Χίτλερ πάει τώρα να σφίξει στο λαιμό της ΕΣΣΔ τόχε από καιρό ετοιμάσει ο ίδιος ο Στάλιν.
3) Η ηρωική αντίσταση που αντιτάξανε, αντιτάσσουνε και θα αντιτάξουνε οι εργατικές και αγροτικές μάζες της ΕΣΣΔ στο γερμανικό μιλιταρισμό υπερασπίζοντας το εργατικό τους κράτος και η δύναμη αντοχής που δείχνει αυτό το κράτος, μ' όλο το κρίσιμο σημείο όπου το οδήγησε ως τώρα η βοναπαρτιστική κλίκα του Στάλιν, διαψεύδουνε παράλληλα τις διαπιστώσεις του ηττοπαθούς καιροσκοπισμού που εξαρχής του αντισοβιετικού πολέμου κηρύσσει σαν μόνη ωφέλιμη πολιτική για το προλεταριάτο να επιδιώξει την ήττα της ΕΣΣΔ στο όνομα κάποιου “επαναστατικού” ντεφαιτισμού.
4) Τη δύναμη αυτή της αντοχής την έδωσε στην ΕΣΣΔ η Οχτωβριανή Επανάσταση. Δίχως το πνεύμα της Επανάστασης, που προδόθηκε μεν από τη διεύθυνση αλλά δεν πέθανε μέσα στις μάζες, δίχως τις ανώτερες μεθόδους της Επανάστασης, που έδωσαν απαράμιλλη ανάπτυξη στις φυσικές πηγές της χώρας - παρ' όλη τη θραύση της σχεδιασμένης οικονομίας από τον παράσιτο γραφειοκρατισμό της βοναπαρτιστικής απολυταρχίας - η Σ.Ε., θάχε υποκύψει κιόλας κάτω από το σιδερένιο τακούνι του γερμανικού ιμπεριαλισμού όπως και η άλλη Ευρώπη.
5) Ίσα - ίσα όμως η ως τώρα σημαντική μείωση των πολεμικών δυνάμεων γενικά της Σ.Ε. και οι άλλες συνέπειες των πολεμικών ηττών, αυτές ακριβώς είναι που δημιουργούνε πιό απειλητικούς ακόμη κινδύνους για τις καταχτήσεις του Κόκκινου Οχτώβρη.
Τη στιγμή που οι φλόγες του πολέμου πάνε ν' απλωθούν από τον Εύξεινο και την Εγγύς Ανατολή προς την Υπερκαυκασία - γιατί δίχως αυτηνής τα υγρά καύσιμα θάτανε προβληματική αύριο για τη Γερμανία η συνέχιση του πολέμου -, ο Χίτλερ, νικητής ως τώρα, κάθεται πάνω σ' ένα μεγάλο ηφαίστειο στην Ευρώπη. Και δίχως άλλο στις νεοϋποδουλωμένες από τον ιμπεριαλισμό περιοχές της ευρωπαϊκής Ρωσίας το ηφαίστειο θάναι σε διαρκή ενέργεια κάτω από τα πόδια του. Μα το κολόβωμα, στις δυτικές και ιδίως τις νότιες περιοχές, των υλικών - οικονομικών βάσεων της χώρας για την πιό πέρα άμυνά της σπρώχνει τη διευθυντική γραφειοκρατία και τις κεφαλές της σε μεγαλύτερη εξάρτηση από τους αγγλοσάξονες ιμπεριαλιστές. Αυτοί θα επιδιώξουνε δίχως άλλο να εκμεταλλευθούνε τις πολεμικές δυσχέρειες για το σκοπό της αστικής παλινόρθωσης στη Σ.Ε. Και πάρα πολύ λογαριάζουνε, μαζί με την παγκόσμια και την εσωτερική αντεπανάσταση, πάνω στην ελπίδα ενός εσωτερικού χάους που θα διαδεχότανε μια τελειωτική ήττα και πολεμική καταστροφή στην ΕΣΣΔ.
Αντίθετα, μια αποτελεσματική αντίσταση του Κόκκινου Στρατού σ΄ αυτό τον πόλεμο “θα μπορέσει να δημιουργήσει τις ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη της πάλης των τάξεων στις ιμπεριαλιστικές χώρες και για μιά δυνατή ώθηση στην ευρωπαϊκή επανάσταση, που το κύριο καθήκον της είναι - βέβαια - πιό πάνω από τις δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού” (Τρότσκι).
6) Παρά τις ως τώρα ήττες - που τις έχει όμως πληρώσει ο επιδρομέας ιμπεριαλισμός ασύγκριτα πιό βαριά απ΄ όσο το περίμενε -, οι ανεξάντλητες έμψυχες εφεδρείες και τα υλικά αποθέματα της χώρας παραμένουνε και τώρα βάσεις πολύ σημαντικές για να στηρίξουνε την πολεμική αναδιοργάνωση και την επιτυχή συνέχιση της πολεμικής άμυνας. Αλλά δεν ξεχνούμε ότι και μια νίκη ακόμη κατά του γερμανικού ιμπεριαλισμού μπορεί να σώσει τις κοινωνικές κατακτήσεις του Κόκκινου Οχτώβρη μόνο με τη βοήθεια της προλεταριακής επανάστασης που ωριμάζει στην Ευρώπη και στον άλλο κόσμο. Μόνο αυτή θα μπορέσει να εμποδίσει την ΕΣΣΔ να νικηθεί οριστικά ή να μαχαιρωθεί πισώπλατα από τους “συμμάχους” της. Από την άλλη μεριά και μιά τέτοια ήττα της ακόμη ξέρουμε καλά ότι θα ήταν ένα απλό επεισόδιο με σύντομη διάρκεια αν το προλεταριάτο νικήσει σε άλλες χώρες.
7) Ακόμη επιτακτικότερα λοιπόν από κάθε άλλη φορά σήμερα, μετά τις αρχικές μεγάλες πολεμικές αποτυχίες, μπαίνει μπροστά μας το καθήκον για την ανεπιφύλαχτη, λυσσαλέα υπεράσπιση του εργατικού κράτους κατά των ιμπεριαλιστών και έμπραχτη αλληλεγγύη μαζί του από το προλεταριάτο σε διεθνική κλίμακα. Είναι η μια από τις τελευταίες πολύτιμες υποθήκες που άφησε στους προλετάριους του κόσμου λίγον καιρό πριν ξεψυχήσει ο αρχηγός της 4ης Διεθνούς. Δε συγχέουμε τον Στάλιν με την ΕΣΣΔ: “Το πώς αφήσαμε την ελπίδα για μια ειρηνική μεταρρύθμιση του σοβιετικού κράτους δεν εσήμαινε ότι εγκαταλείψαμε την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ”.
8) Για την αναδιοργάνωση και τη νικηφόρα νέα πολεμική κινητοποίηση των μαζών και συνάμα για την απόκρουση του αντεπαναστατικού κινδύνου, οι στρατηγοί των ηττών, η σταλινική κυβέρνηση της προδοσίας, πρέπει να ανατραπούν από το επαναστατικό σοβιετικό προλεταριάτο. Οι ένοπλοι εργάτες στα μέτωπα και στα εργοστάσια αντικρίζουνε με άσπονδο μίσος το μόνον υπεύθυνο, την προνομιούχα γραφειοκρατία των σφετεριστών της εξουσίας. Αυτή είναι που τόσων χρόνων βάσανα, στερήσεις, θυσίες υπεράνθρωπες του εργατικού λαού, κολοσσιαίους υλικούς θησαυρούς και τόσους ποταμούς αίμα που χύθηκε στους 4 αυτούς μήνες, όλα τα σπατάλησε εγκληματικά με μόνο αποτέλεσμα να φτάσει ο Χίτλερ εκεί που δεν είχανε φτάσει ούτε οι λευκοί στρατηγοί στις πιό δύσκολες ώρες του εμφυλίου πολέμου. Η τιμωρία που της ετοιμάζουνε οι σοβιετικοί προλετάριοι θάναι φοβερή και θα μείνει στα χρονικά της ιστορίας.
Στ΄ όνομα αυτού του προλεταριάτου οι καταδιωγμένοι τόσα χρόνια σ΄ όλη τη χώρα μπολσεβίκοι πρέπει να ξαναπάρουνε στα στιβαρά τους χέρια την εξουσία από τους σφετεριστές. Το παράνομο σοβιετικό τμήμα της 4ης Διεθνούς είναι σήμερα επικεφαλής σ΄ αυτό τον αγώνα για μια αληθινά επαναστατική κυβέρνηση στην ΕΣΣΔ. Την κυβέρνηση που θα ξαναζωντανέψει ακατανίκητη την παράδοση της Οχτωβριανής Επανάστασης. Θα εκατονταπλασιάσει το μαχητικό ενθουσιασμό και την ορμή των μαζών. Θα ξαναδέσει όλη την πολιτική του εργατικού κράτους με τους σκοπούς της απελευθέρωσης των καταπιεζομένων από το ζυγό του κεφαλαίου στις άλλες χώρες, φασιστικές και “φιλικές” δημοκρατικές, μητροπόλεις και αποικίες. Αυτή θάναι μια κυβέρνηση σαν εκείνη της ηρωικής εποχής των Λένιν - Τρότσκι, που κάθε διεθνής πράξη της θάναι κι από ένας νέος δυναμίτης που θα εξαρθρώνει και θα παραλύει επαναστατικά τις στρατιές και τα μετόπισθεν του Χίτλερ, καθώς και του Τσώρτσιλ και του Μικάδου.
9) Η αδιέξοδη κατάσταση του παγκόσμιου καπιταλισμού, ιδιαίτερα στη χιτλεροκρατούμενη, λιμοκτονούσα και αιμορροούσα Ευρώπη, και η δίχως προηγούμενο καθολική κρίση των ιμπεριαλιστών της Απω Ανατολής με τα αγωνιώδη γι΄ αυτούς ερωτηματικά της απειλούμενης επέκτασης του πολέμου στον Ειρηνικό, παρουσιάζουν από τώρα κιόλας εκδηλώσεις που στηρίζουν αντικειμενικά τις επαναστατικές προοπτικές της 4ης Διεθνούς. Ειδικότερα, η φύση και οι αληθινές ρίζες της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής κρίσης διαψεύδουνε την ελπίδα που χαϊδεύουν οι αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές πώς η επικείμενη επανάσταση στην ήπειρο θα μπορούσε να περιοριστεί σε ένα αντιφασιστικό και δημοκρατικό ειδύλλιο, για να βοηθήσει έτσι απλά και μόνο τα δικά τους σχέδια για ληστρική διανομή της ηπείρου ανάμεσά τους. Ελπίδα που τη συμμερίζεται και η εθνικοσυντηρητική βοναπαρτιστική κλίκα του σταλινισμού με την αντιδραστική της χίμαιρα για μακρόχρονη συμβίωση ενός “εθνικού σοσιαλισμού” στη Σ.Ε., με το δημοκρατικό καπιταλισμό. Τα επαναστατικά γεγονότα που θα κλείσουνε, ίσως πολύ συντομότερα από όσο το περιμένει ο Τσώρτσιλ, και τούτον τον πόλεμο, θα είναι ένας, ακόμη βαθύτερος από το 1917 - 1919, συγκλονισμός των ίδιων των κοινωνικών θεμελίων στις χώρες της Ευρώπης και στον άλλον κόσμο. Το νέο κύμα της εξέγερσης των μαζών θα φέρει στην επιφάνεια και πάλι το σοσιαλιστικό προλεταριάτο. Θα δημιουργήσει όλους τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς όρους όπου με πολύ γοργότερους ρυθμούς θα υπερνικηθούν οριστικά όσες ελλείψεις άφησε στο παγκόσμιο κίνημά μας η “κρίση επαναστατικής ηγεσίας” στα τελευταία χρόνια της σταλινορεφορμιστικής πανούκλας. Και η επαναστατικοποίηση των βασανισμένων μαζών θα αγκαλιάσει με την ίδια αναπότρεπτη αναγκαιότητα τους καταπιεζόμενους στις αποικίες και μισοαποικίες τινάζοντας στον αέρα τα θεμέλια και του δημοκρατικού ιμπεριαλισμού που οι αρχηγοί του επικαλούνται τώρα τη βοήθεια του “στρατηγού Επανάστασις” κατά των αντιπάλων τους.
10) Προμηνύματα αρκετά καθαρά για την τέτοια εξέλιξη των γεγονότων μέσα στην πορεία του πολέμου έχουμε κιόλας μπροστά μας όχι μόνο σ΄ ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο από το Οσλο, το Παρίσι και τις Αστουρίες ίσαμε την Κρήτη, αλλά και στην Απω Ανατολή (Ιαπωνία και Κίνα), ενώ παράλληλα οι σφοδρές και εντεινόμενες ολοένα επιθέσεις κατά των κυβερνήσεων του Τσώρτσιλ και του Ρούσβελτ για τη δολιότητά τους στην αποστολή πολεμικών μηχανημάτων και εφοδίων και βοήθειας στη μαχόμενη ΕΣΣΔ εκφράζουνε σε μεγάλο βαθμό την αναζωογόνηση στις δημοκρατικές χώρες της συμπάθειας όλων των εργαζομένων μαζών και της αλληλεγγύης τους με τον τιτανικόν αγώνα του αδελφού μας σοβιετικού προλεταριάτου.
11) Η σωτηρία της ΕΣΣΔ σαν κράτους προλεταριακού με τις θεμελιώδεις οικονομικές κατακτήσεις που τούδωσε πριν 24 χρόνια ο θρίαμβος της Οχτωβριανής Επανάστασης, εξακολουθεί και σήμερα να είναι εξαρτημένη από το “επαναστατικό ξέφωτο” στις καπιταλιστικές χώρες. Αυτό θάχει άμεσον αντίχτυπο πρώτ΄ απ΄ όλα στο εσωτερικό της εμπόλεμης Σ.Ε. Θάδινε στους κυνηγημένους από τον Στάλιν αλλά ακατάβλητους οπαδούς του Λένιν και του Τρότσκι τη δυνατότητα να ξανασηκώσουν το Κράτος της Προλεταριακής Επανάστασης από κεί που τόρριξε του Τρότσκι ο δολοφόνος, ο Κάιν-Στάλιν, σε νέο θριαμβικό ύψος, σε νέα νικηφόρα εξόρμηση, όπως στα ένδοξα χρόνια των επαναστατικών πολέμων του 1917-1920. Μπροστά στο νέον αυτό σίφουνα των επαναστατημένων μαζών δεν θα μπορούν να σταθούν ούτε του Χίτλερ τα τανκς, ούτε του Στάλιν ή Γκεπεού, ούτε του Σίτυ και της Ουώλ - Στρήτ οι οικονομικοί ή στρατιωτικοί πράκτορες.
12) Ενα τέταρτο αιώνα ίσαμε τώρα ζεί το κράτος που ίδρυσε η μεγάλη επανάσταση. Κρατήθηκε μέσα σ΄ έναν καπιταλιστικό κόσμο ανώτερον υλικά μα παρακμασμένον και αλληλοσπαραγμένον. Η ιστορία, που με ιλιγγιώδεις ρυθμούς κάτω από τα μάτια μας αναποδογυρίζει την υφήλιο, αφήνει και τώρα ακόμη τη δυνατότητα ώστε να μην είναι η 7 Νοέμβρη 1941 η τελευταία γιορταστική επέτειος της Ρωσικής Επανάστασης. Ο Κόκκινος Οκτώβρης μπορεί και πρέπει να βρεί μια συνέχεια που να ξαναδένει το νήμα της ιστορικής του πορείας εκεί που το άφησε η αρρώστια κι ο θάνατος του Λένιν από τα 1923. Οι αγωνιστές της 4ης Διεθνούς σ΄ όλο τον κόσμο παλαίβουνε για να βρεί η Ρωσική Επανάσταση τη συνέχειά της και την ιστορική συμπλήρωσή της στο θρίαμβο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης.
Την πάλη τους αυτή, με αλιγόστεφτη σταθερότητα στις πεποιθήσεις τους, με το ίδιο πάθος, τη συνεχίζουνε και τώρα που τα γερμανικά πυροβόλα είναι στημένα γύρω από τη Μόσχα, το Λένινγκραντ και τις όχθες του Ντόνετς.
Πάνω από τα αμέτρητα ρημάδια του πολέμου και πάνω από το χάος του ιμπεριαλιστικού φρενοκομείου - Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!, Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση! Νικητής απ΄ αυτόν τον πόλεμο θα βγει μόνο το Προλεταριάτο και ο Διεθνής Σοσιαλισμός. Να η σημαία του αγώνα μας.
Νοέμβρης 1941