Geschreven: maart 1917
Bron: F. Tichelman – Socialisme in Indonesië. De Indische Sociaal-Democratische Vereeniging 1897-1917
Eerste versie: Voor het eerst gepubliceerd op 19 maart in 1917 in het tijdschrift ‘De Indiër, Orgaan van de vereniging Insulinde’ nr.63.
Deze versie: spelling
Transcriptie/HTML: Paul Benschop
Contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive
Laatste bewerking: 6 september 2009
| Verwant: • Ter verdediging van Indonesia Merdeka • Manifest van Zimmerwald • Geschiedenis der Russische Revolutie |
“Gaat nu, gezegenden, gaat donk're scharen,
die zoo vol licht zijt; rijst, vloeden van vuur;
rijst, vreet-aan de hoog-geschafte pilaren
van dwing'landij, vreet-aan haar blinden muur.
Jaag tot de hemelen uw hoogen gloed,
Waai overal heen vlammend vrijheid-zaad,
Maak alle heerschers wit van vrees en haat,
Maak alle knechten rood van schaamte en moed.”
Zo zong de grote Nederlandse dichteres van het revolutionaire socialisme Henriette Roland Holst in het schitterende gedicht, dat van het leven van de Russische heldin Katharina Brechskofsky verhaalt. Een van de vele vrouwen en mannen, wier leven aan de revolutie in Rusland was gewijd. Een van de velen die strijdend ondergingen, hun dadenrijk leven afsloten in de dode velden van koud Siberië waar geen enkele vreugdestraal het hart van de dapperen komt verwarmen.
Welk strijder voor vrijheid en recht, welk strijder tegen onderdrukking en dwingelandij is het niet gegaan als ons; wiens hart gloeide niet bij het doorlezen van de achtergehouden berichten die ons deze avond bereikten? Bij wie stroomde daarbij niet het bloed naar de wangen? Wie had geen deel aan de grote rijke vreugde, die nu moet zijn in het grote Rusland, de vreugde van overwinning, van volkomen Zegepraal?
De zwakkeling uit het huis van de Romanovs, de verantwoordelijke autocraat Nicolaas, wiens handen van bloed van de revolutionairen druipen, gedwongen afstand te doen van de troon; hem het leven gespaard, natuurlijk want het geweld van de revolutionairen is een geweld in dienst van de zaak der menselijkheid, dat geen kleine wraakgevoelens kent. Afstand voor zich en zoon... verder tsaar in ruste, die nu wellicht voldoende tijd en gelegenheid zal krijgen om tot zich zelf in te gaan de stem van het geweten aan het woord te laten, berouw te voelen over zijn eigen laffe misdaden en die van de bende van de Zwarte Honderd, de aanstichters van zoveel Jodenmoorden, die hij immer moreel steunde. Afstand ten behoeve van een andere Romanov, die er ook geen heil meer in heeft gezien en eveneens voor de eer bedankte.
De keizerlijke schilden gerukt van de openbare gebouwen.
Een voorlopige regering wordt uit de linkerzijde van de Doema – die op het punt stond voor geruime tijd ontbonden te worden – gevormd. De arbeiders in het leger weigerden het oude regime langer te dienen, weigeren te schieten op de opstandelingen, voegen zich bij hen en stellen hun regimenten ter beschikking aan de heilige zaak van de Revolutie. De troepen trekken door de steden, zingen patriottische liederen en hun socialistische strijdzangen, voeren vaandels met zich: ‘Leve de socialistische republiek’. Intellectuelen zich eveneens aansluitend bij de revolutionairen, erkennen dat aan de machten van de duisternis alle invloed moest worden ontnomen en geen transigeren met de reactionairen toelaatbaar was.
De nieuwe regering treed op met de belofte van een nieuwe Doemaverkiezing onder toepassing van het algemeen kiesrecht, net als na de roemruchte Oktoberdagen van 1905 voor de eerste Doema geschiedde.
De nieuwe regering treed op met de blijde boodschap van een algemene amnestie, de oude medestrijders die in de Russische bastille en andere kerkers zuchten, bevrijd uit de kerkerholen; degenen wier lichaam bestand bleek tegen het harde leven als banneling in Siberië werd met gejuich binnen gehaald in het nieuwe verjongde Rusland, het Rusland van de democratie.
“Vrijheidsklokken luiden nu overal, de lucht is vol van hun zilveren geschal, in de urnen der harten breken open geheime krachten, over d’aarde loopen de heilige stroomen bruisenden moed, waarvan niemand de bron peilt, die ze voedt”. Vrijheidsklokken luiden nu overal... ieder revolutionair zal met grote blijdschap naar haar zoete tonen luiden.
De telegrammen van de gebeurtenissen van een gehele week zijn nu doorgelaten door de Engelse beheerser van de telegrafische inlichtingdienst. De nieuwe Russische regering – heet het – is van ganser harte de zaak van de Geallieerden toegedaan. Alle pro-Duitse invloeden in Rusland werkten vanuit de reactionaire hoek. Rusland zal nu beter georganiseerd, met meer kracht de zaak van de geallieerden steunen, tijdens de binnenlandse troebelen is van revolutionaire zijde geen stem tegen de oorlog gehoord. In hoeverre de Reuter van de Engelse censor hier de waarheid verteld zal de tijd leren. Een ding is zeker; met de Russische Revolutie is de zaak van de democratie in Europa in veel gunstiger conditie gekomen. De Russische Revolutie is de zaak van menselijkheid. De Oorlog vloekt tegen menselijkheid. Het staat voor ons vast, dat de Russische Revolutie het einde van de wereldslachting zal verhaasten, zelfs al zou de huidige Russische regering (afgewacht moet worden, hoe een Doema van algemeen kiesrecht er uit zal zien) de zaak van de Geallieerden krachtig willen steunen. Want het gelui der Vrijheidsklokken zal ook over de grenzen van heilig Rusland worden gehoord. In 1905 vond de toenmalige revolutionaire beweging onmiddellijk weerklank in Oostenrijk-Hongarije, waar de arbeidersklasse de strijd voor algemeen kiesrecht toen veel scherper heeft doorgezet.
Ook op reactionair Pruisen deed de revolutionaire actie in Rusland haar invloed gelden. Zij stelde de politieke massastaking als strijdmiddel voor een democratisch Landdagkiesrecht aan de orde en de linkervleugel van de Duitse sociaaldemocratie heeft voor een goed deel haar propaganda voor scherpere strijdmiddelen met de ervaring van de Russische beweging gevoed. Toen was er geen oorlog. Toen was de Pruisisch-Duitse regering in haar volle glorie. Thans is dat alles anders. De vele verwachtingen in een spoedige zegepraal van de Centralen zijn vooralsnog op niets uitgelopen, het ene experiment van de wanhoop voor, het andere na moet worden opgegeven. Het cijfer doden en gewonden groeit onrustbarend.
De vele overwinningen van Duitsland in de economische concurrentiestrijd van de laatste decennia zijn verloren gegaan. Het volk van Duitsland en Oostenrijk gaat door de grote nadelen van de afsluiting scherp ondervinden. Hoe zal dit volk thans de berichten van een zegevierende Russische Revolutie ontvangen? Zal het zich nog vrees laten aanjagen door de machtsmiddelen van zijn keizers, bureaucraten, bezittende klasse? Zal het zich opnieuw van de wijs laten brengen door de aan de regerende klasse verkochte leiders? Zal het langer vrede hebben met de marteling van zijn dapperste voormannen Liebknecht, Mehring, Luxemburg, Fr. Adler in de gevangenis van de regeerders?
Of zal het de blijde Boodschap der Russische Revolutie ook als boodschap van verlossing van eigen dwingelanden verstaan? En zal het in opstand komen? En zullen de arbeiders van de munitiefabrieken de arbeid weigeren, zullen ook in de straten van Berlijn, Hamburg, Essen, Wenen, Praag, enzovoort, de massa’s tezamen stromen, het aftreden van hun misdadige heersers eisen, en de rode vaan van de opstand planten?
Dan zou zeer zeker de Russische Revolutie ook het eind van de wereldoorlog aanmerkelijk hebben verhaast.
Dringen de tonen van de vreugdeklokken ook tot de steden en desa’s van deze landen door?
Hier leeft een volk in een door de natuur als geen ander gezegend land.
Hier leeft een volk, behoeftig, onwetend.
Hier leeft een volk, brengt rijkdommen voort, die al sedert eeuwen wegvloeien naar de brandkasten van de heerser van West-Europa, voornamelijk in het kleine land, dat hier de politieke heerschappij voert.
Hier leeft een volk dat duldt en draagt.
Politieke organisatie is verboden... recht van vergaderingen worden toegezegd maar niet doorgevoerd; kritiek in de pers wordt met zware straffen bedreigd, door een Justitie, die eenzijdig, onbillijk moet wezen, omdat zij de Justitie van de overheerser is; pogingen tot actie wordt bestreden met het geweld van de internering.
Politieke actie is slechts toegelaten als actie van de heerser, als hoon voor het volk... actie voor bijvoorbeeld militaire weerbaarheid ter verdediging van het ‘vaderland’, is door de vreemde heerser aan zijn bevolking ontnomen.
Hier leeft en duldt en lijdt en draagt een miljoenenvolk al eeuwen lang... en sedert Dipo Negoro, was er geen voorman die de massa’s in actie bracht om eigen lot in handen te nemen.
Volk van Java, de Russische Revolutie houdt ook lessen in voor U.
Ook het Russische volk duldde een onderdrukking van eeuwen, was arm en grotendeels analfabeet, net als gij. Het won de zege alleen door onafgebroken strijd tegen een regering van geweld en van misleiding. Ook in Rusland zijn arbeidersverenigingen, door adviseurs van de regering geleid.
“De dienst der Vrijheid is een zware dienst”. Zij duldt geen zwakheid, geen halfheid, geen weifeling, geen onzekerheid. Zij vraagt de gehele persoonlijkheid en moed, bovenal moed!
Klinken de tonen van de vreugdeklokken nu na in onze harten? Zullen de zaaiers van het propagandazaad voor Indische radicale politieke en economische volksbeweging hun inspanning verdubbelen? En blijven werken zonder ophouden, ook al valt veel zaad op steenrotsen en schiet maar weinig zichtbaar op?
En blijven werken tegen alle pogingen tot onderdrukking van de vrijheidsbeweging in? Dan kan het niet naders, of het volk van Java, van Indië zal vinden, wat het Russische volk gevonden heeft: Zegepraal.