Geschreven: rond 8 januari 1870
Bron: Tegen het reformisme, Uitgeverij Progres, Moskou 1990. Een bundel teksten (extracten) rond het thema reformisme
Vertaling: Uitgeverij Progres
Deze versie: Spelling - Voetnoten zijn niet overgenomen
Transcriptie/HTML en contact: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive, januari 2009
Laatste bewerking: 24 januari 2009
Mijnheer Robert Shaw, correspondent van de Londense Generale Raad voor Noord-Amerika en een van de grondleggers van de internationale, is deze week aan tuberculose overleden.
Hij was een van de actiefste leden van de Raad. Een man met een zuiver hart, een moedige inborst, veel temperament en een ware revolutionaire geest, wars van kleinzerigheid, eerzucht en gebrandheid op eigen voordeel. Als arbeider, die in behoeftige omstandigheden leefde, vond hij altijd de gelegenheid een arbeider te helpen, die het nog slechter had dan hij. In zijn persoonlijke omgang was hij zachtmoedig, als een kind, maar in zijn maatschappelijke leven kon hij met verontwaardiging allerlei compromissen verwerpen. Met name dankzij zijn niet aflatende inspanningen hebben de trade-unions om ons heen zich verenigd. Maar hij heeft met dit werk vele onverzoenlijke vijanden gekweekt. De Engelse trade-unions, ontstaan uit plaatselijke organisaties, oorspronkelijk opgericht met als enig doel het opkomen voor lonen etc., waren zonder uitzondering in meer of mindere mate besmet met de bekrompenheid die de middeleeuwse werkplaatsen kenmerkte. De meest conservatieve groep trachtte tot elke prijs de trade-unions binnen de oorspronkelijke perken te houden. Sinds de oprichting van de Internationale stelde Shaw zich ten doel deze vrijwillige ketenen te breken en de trade-unions om te vormen tot voorbereidingscentra van de proletarische revolutie. Zijn inspanningen werden bijna altijd met succes bekroond, maar daarbij werd zijn hele leven tot een verbitterde strijd, die zijn zwakke gezondheid ondermijnde. Hij stond al met één been in het graf, toen hij naar het Brusselse Congres ging (in september 1868). Na zijn terugkeer sloten de brave burgerbazen voor hem de deuren van hun ondernemingen. Hij liet zijn vrouw en dochter achter in armoede, maar de Engelse arbeiders zullen hen hun steun niet onthouden.
Vertaald uit het Frans